Meer nog: dankzij hem wordt het ook mogelijk om met terugwerkende kracht Achilles en Odysseus te zien als helden met een barstje.
Maar is dat niet juist de bedoeling van literatuur?
Dat het verhaal het nationale gevoel versterkt door een indruk van rijkdom, doordat je iets toevoegt aan wat er toch al is, wat je verwacht?
Het was goed voor Rome dat het gesticht was door een man die een beetje 'pius' was, en ook maar weer vertrok omdat de schimmen zich aan hem opdrongen.
Door alle mist moet je kunnen zeggen: en toch gaan we. Zoals een brave sukkel dat zou doen.
Eerder al vertoond door Abraham, later nog eens herhaald door Forrest Gump en soldat Svejk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten